Autostop z wyboru, czy autostop z konieczności? Couchsurfing z oszczędności, czy ja jednak naprawdę dalej lubię ludzi? W przypadku krajów takich jak Szwajcaria jest to chyba oczywiste. Szwajcaria mogłaby spokojnie być Japonią Europy: jest drogo, ludzie są poukładani i zamknięci, przestrzegają prawa i nikt nie rzuca petów na chodnik.
Zaraz, zaraz… Czy my aby na pewno byliśmy w tej samej Szwajcarii??
Ostatecznie mam zamiar obalić wiele stereotypów na ten temat, chociaż spędziłam tam zaledwie 6 dni. Poza oczywiście jednym- jest tam rzeczywiście kurewsko drogo.
Nie bez powodu na pierwszy odcinek wybrałam Berno. Berno jest dla mnie takim mniejszym Berlinem- można robić wiele dziwnych (aka hipsterskich) rzeczy, a mimo tego w ciągu 15 minut jesteś w stanie dojechać z jednego końca miasta na drugi. Rowerem. Jest lepszą wersją Amsterdamu, bo rowerzystów jest odpowiednia dla mnie ilość- nie na tyle, żeby zginąć pod rowerem i nie ogarniać wszystkich świateł. To zdecydowanie lepsza Wenecja, bo kanały można wykorzystać np do przepylniecia z/do pracy zaliczając tym samym dzienną dawkę siłowni (basenu). Ale po kolei.
Dojazd z Bazylei do Berna zajął nam około 2h godzin. Na pierwszy ogień wyskoczył Szwajcar z krwi i kości, który pytał, czy mamy broń, czy mamy zamiar go okraść i przypominał, że nie spuszcza nas z oka z lusterka. Może więc Szwajcarzy są zamknięci nie z natury, ale dlatego że nie mają wielu mozlliwosci, aby się otworzyć? Przez cały pobyt nie spotkaliśmy ani jednego autostopowicza, a wjazdów na autostrady zaliczyliśmy wiele, oj wiele.
Berno powitało nas najzłotszą godziną ever- a to i tak nic w porównaniu ze wschodami Słońca tamże.
Trzeba być nami, żeby na hipissowska kolację wybrać sobie marmurową ławeczkę pod samą kadedra. Jak jeść na ulicy, to na bogatosci! (Hint: największa katerda w Bernie i Szwajcarii.) Poza starszymi paniami w zasięgu wzroku nie było nikogo. Do czasu. Do czasu aż dzwony wybiły 20.00, a z daleka w powietrzu kat dął w dudy (zero aluzji). Mimowolnie, chociaż unikamy, staliśmy się widzami niezrozumiałego dla nas przedstawienia, ale skoro kij ma dwa końce, my również musieliśmy dosyć głupio wyglądać. Sergio zdecydowanie.
I to był naprawdę dobry pomysł, aby zwlec się z łóżka przed 6, a chwilę po być już w mieście. Berno jako stolica wydaje się być bardzo spokojne i przyznaję (ze wstydem), że musiałam wygooglowac, aby upewnić się, czy to aby na pewno stolicą (jest i nie jest, dlatego moja niewiedza ma tu jakieś usprawiedliwienie). Do 9.00 zaliczyliśmy już większość z topowych miejsc (stare miasto, dom Einsteina, Bundeshaus, dwa mosty, kilka fontann i pomników). Plany na wejście na wieżę katedry muszą poczekać do następnego razu, ponieważ ta otwiera się o 10.00, a my byliśmy już (przynajmniej w myślach) na wylotówce.
Nie wiem czy tylko dla mnie było zaskoczeniem, że:
- rzeki(w Bernie Aare) służą tu jako źródło rozrywki i transportu miejskiego (osobistego)- nie wierzyłam, że ten sztywny naród naprawdę po pracy pakuje swoje ubrania w wodoszczelny worek, po czym rzuca go i siebie na wodę i wraca do domu. Moja niewiara została opłacona karnym skokiem z huśtawki, który mógł zakończyć się źle- tak bardzo chciałam być marynarzem, że zapomniałam nauczyć się nurkować. Skoku nie pamiętam, pamiętam za to, że kilka dni przed czytałam o powtórnym utonięciu- nie googlujcie, jeśli nie potraficie skakać do wody!!
- nielegalnie, ale jednak bez krycia się po ciemnych uliczkach i zakamarkach można palić trawę- przynajmniej w tych barach, w których byliśmy w niedzielę wieczór, a było to w okolicach centrum.
- to samo z posiadaniem drzewka- przestałam liczyć ile widziałam w oknach na parterach.
- w Muzeum Narodowym w Bernie znajduje się wypchany bernardyn (to narodowa rasa Szwajcarii).
- poza tym Szwajcaria dopiero w 1971 r (!) uznała prawa wyborcze dla kobiet- szok, co?
Czy Szwajcarzy są zamknięci? Pewnie większość jest, ale na pewno za to nie są ich drzwi, których nie zamykają na klucz. Pierwszy host nie miał żadnego problemu, abyśmy zostali w mieszaniu, kiedy on rano wyjdze do pracy. Nie skorzystaliśmy, wystarczająco dużo czasu strwoniliśmy później na autostradach, ale gest doceniamy. Widocznie do Szwajcarii opinia o Polakach-złodziejach (jeszcze) nie dotarła, hehe.
Już naprawdę dawno nie używaliśmy dobroci Couchsurfingu w drodze (poza tym, kiedy ktoś śpi u nas), a to błąd! Wróciłam z głowa pełną pomysłów, dobrej muzy, inspiracji wnętrz, na życie i kolejny raz przekonałam się, że chce nauczyć się niemieckiego (ktoś coś?? tylko poważni allegrowicze). A nawiązuje do jeszcze większej abstrakcji, bowiem nie mam zdania na temat przypadków, acz skłaniam się raczej ku teorii, że te nie istnieją. A oto kolejny powód dlaczego.
Nasz wyjazd nie był zaplanowany od a do z, nie da się, kiedy autostopujesz. Mieliśmy jedynie plan na miasta i dnie i według tego planu w niedzielę powinniśmy być w Interlaken, po czym na noc wrócić do Berna gdzie czekał na nas host. Powiedz panu bogu, a się zaśmieje- no i się zaśmiał. Nasze śniadanie nad jeziorem (o tym w następnym odcinku) całkiem celowo się przedłużyło, niebo było szczelnie pokryte chumrami, więc stwierdziliśmy, że odpuszczamy, po południu pojedziemy prosto do Berna. I kiedy tylko dojechaliśmy do Berna zaskakująco łatwym autostopem (dosłownie nie zdążyłam wyjąć tabliczki z miastem, a już się ktoś zatrzymywał!), nasz host oznajmił, że jedzie(my) do Interlaken. Trochę chaotycznie, ale zrozumieliście co mam na myśli, prawda?
(Choć nie wygląda, jest to 4-tysięcznik)
Niech wam nigdy nie przyjdzie do głowy, aby szukać noclegu w Interlaken (dzięki boże, że nie znaleźliśmy!). Tak naprawdę w tym mieście nie ma czego szukać, poza wifi i straconym czasem i nie bez powodu Szwajcarzy nazywają je Disneylandem dla dorosłych. O czym mówię? O uliczkach pełnych butików projektantów, outletow projektantów, zegarków, scyzoryków i atelier czekoladnikow. Tylko wszystko opatrzone jeszcze większą marzą. Jest to jedynie dobra baza wypadowa na jeziora (Inter -pomiędzy, laken – jeziora) Thun i Brienz. Thun jest większe, czyściejsze, zimniejsze i to przez nie przepływa błękitna rzeka Aare, ta sama, która przepływa też przez Berno. Ale głupio byłoby nie zobaczyć drugiego, będąc w okolicy. Na przyszłość wiem i wstępnie polecam, zatrzymać się w miejscowości o tej samej nazwie, co jezioro, Thun.
Czekałam tylko, aż ten chłopiec wyjmie z kieszeni Milkę i zacznie jodłować!
Czy sukces Szwajcarii jako dobrze prosperującego kraju wynika z tego, że ludzie przestrzegają prawai? Daje do myślenia, kiedy jadąc dwa przystanki pani kupuje u kierowcy bilet (my w tym czasie zgrywaliśmy głupa przy automacie z biletami. I tak podczas każdej przejażdżki). Gdyby powstał kiedyś poradnik cebulaka, miałabym zatrważająco wiele do powiedzenia. Nie do końca czuję się z tym źle, liczę się z tym, że kiedyś w końcu wpadnę, zabulę i po sprawie.
Freddie Mercury prosto z Montreux za tydziennnnnnn!!!!!!!!!!!!!!!!1111
